Ίσως η κοινωνία να μας έχει «μάθει» να στιγματίζουμε ευκολότερα τις γυναίκες όταν αντιμετωπίζουν προβλήματα υπογονιμότητας και πολύ περισσότερο όταν βρίσκονται μπροστά στη στειρότητα, αυτό, όμως δεν σημαίνει ότι αυτές οι δύσκολες καταστάσεις αφήνουν ανέγγιχτο τον άνδρα.
Οι ειδικοί υποστηρίζουν ότι όταν η υπογονιμότητα εντοπίζεται στον ανδρικό παράγοντα, οι άνδρες βιώνουν εντονότερα το στίγμα και την απώλεια και έχουν χειρότερη εικόνα του εαυτού τους, σε σύγκριση με τις γυναίκες. Συχνά, μάλιστα, χρησιμοποιούν μηχανισμούς άμυνας όπως η άρνηση ή η εσωστρέφεια. Επίσης, παρατηρούνται σημαντικές αρνητικές επιδράσεις στη σεξουαλική ζωή του υπογόνιμου ζευγαριού. Για τα περισσότερα υπογόνιμα ζευγάρια η σεξουαλική ζωή είναι προγραμματισμένη, χωρίς εκπλήξεις με αποτέλεσμα να χάνει το ενδιαφέρον της. Αντιμετωπίζεται αποκλειστικά σαν τρόπος αναπαραγωγής.
Τα υπογόνιμα ζευγάρια, είτε βρίσκονται στη φάση θεραπείας της υπογονιμότητας, είτε στη φάση που προσπαθούν να ανακαλύψουν τι φταίει και δεν μπορούν να αποκτήσουν παιδί, έχουν ανάγκη από σωστή ενημέρωση και ψυχολογική υποστήριξη για να βιώσουν όσο το δυνατόν πιο ανώδυνα τις όποιες εξελίξεις. Απέναντι και κυρίως δίπλα από τον άνδρα που αντιμετωπίζει πρόβλημα υπογονιμότητας ή στειρότητας βρίσκεται, με τον δικό της πολύ σημαντικό ρόλο η γυναίκα σύντροφος-σύζυγος, η οποία πρέπει να προσφέρει την αγκαλιά της και την παρουσία της σε οποιαδήποτε οργανική θεραπεία, πηγαίνοντας μαζί του στο γιατρό, ρωτώντας τα πάντα, όσα αφορούν στη θεραπευτική, ώστε να ξέρει αυτή τη θεραπεία που ο άνδρας της ακολουθεί και παράλληλα να δίνει απλόχερα το «φάρμακο» της ψυχολογικής υποστήριξης σε αυτές τις δύσκολες στιγμές, που, ουσιαστικά, δεν βιώνει μόνον ο ένας, αλλά και οι δύο σύντροφοι…
